Το Κυπριακό ζήτημα διήλθε απείρων στρεβλώσεων και έξωθεν κακοπροαίρετων παρεμβάσεων στην εβδομηντάχρονη του πορεία. Ως εκ τούτου ένα καθαρό ζήτημα εφαρμογής της αρχής της αυτοδιάθεσης μετετράπη σε θέμα διαμοιρασμού της εξουσίας μεταξύ της απόλυτης ελληνικής πλειοψηφίας των κατοίκων της νήσου με την μικρή αλλά στρατηγική Τουρκική μειονότητα – για την οποία ο Νταβούτογλου έχει ανερυθρίαστα αναφέρει, στο συγγραφικό του έργο περί γεωπολιτικής, ότι και να μην υπήρχε ‘οφείλαμε να την εφεύρουμε για να εξυπηρετήσουμε τον σκοπό του ελέγχου της Κύπρου’ (από την Άγκυρα βεβαίως). Σωρεία λαθών και τραγικών σφαλμάτων έφεραν την κατρακύλα για την ελληνική πλευρά, μια κατρακύλα η οποία οδυνηρώς ενταφίασε την υπόθεση της Ένωσης, η οποία ας σημειωθεί είχε στηριχθεί κι από φιλελληνικά στοιχεία του Foreign Office. Από την Ένωση με την Ελλάδα ως ατόφια εφαρμογή της Αυτοδιαθέσεως φτάσαμε στην κακώς νοούμενη ‘Επανένωση’, καινοφανής όρος άνευ περιεχομένου, αφού αυτό που κατ’ ουσίαν επιδιώκεται είναι η χειραγώγηση του νέου υπό διαπραγμάτευση κρατικού μορφώματος – βλέπε προτεκτοράτου – από την Άγκυρα.
Είναι επιβεβλημένο να αναφερόμαστε στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, τις αρχές και τα ψηφίσματα του. Άλλωστε η διαδικασία επίλυσης του προβλήματος μας βρίσκεται υπό την αιγίδα του διεθνούς οργανισμού. Το γεγονός ότι είμαστε μικροί και αδύνατοι επιβάλλει ακόμη περισσότερο την αταλάντευτη προσήλωση μας στον ΚΧ του ΟΗΕ! Προσωπικά κατά την υπηρεσία μου στην Στρατηγική Δεξαμενή Σκέψης του ΟΗΕ (UNU) πυξίδα των γνωμοδοτήσεων μου είχα πάντοτε τον ΚΧ τις αρχές και τις αξίες της οποίες ο ΟΗΕ καλείται να υπηρετεί.
Ως προς το τρέχον καυτό θέμα της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960, όφειλε και δεν το έπραξε, άρα εξακολουθεί να οφείλει η πολιτική μας ηγεσία σε Αθήνα και Λευκωσία να αποτιμήσει την νομιμότητα της, ανατρέχοντας στον ΚΧ του ΟΗΕ, ως τον μοναδικό έγκυρο γνώμονα. Εξηγούμαι παραθέτοντας τα σχετικά εδάφια:
Κεφάλαιο 1: Σκοποί και Αρχές: Άρθρο 2.1
Ο ΟΗΕ βασίζεται στην αρχή της Κυρίαρχης Ισότητας όλων των Μελών του.
Κεφάλαιο 16: Διάφορες Διατάξεις: Άρθρο 103.
Αν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στις υποχρεώσεις που έχουν τα Μέλη του ΟΗΕ σύμφωνα με αυτόν το Χάρτη και στις υποχρεώσεις που πηγάζουν από οποιαδήποτε άλλη διεθνή συμφωνία, θα υπερισχύουν οι υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτόν το Χάρτη.
Ερώτημα Πρώτο: Είναι ή δεν είναι η Κυπριακή Δημοκρατία Πλήρες, Ισότιμο και Κυρίαρχο Μέλος του ΟΗΕ; Η απάντηση βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα: Η ΚΔ είναι πλήρες ισότιμο και κυρίαρχο κράτος μέλος. Μάλιστα την πρόταση ένταξης της στον Οργανισμό έκανε η πρώην αποικιοκρατική δύναμη Μεγάλη Βρετανία (μαζί με την επίσης πρώην αποικία Κεϋλάνη). Ο πρώτος μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στον Ο.Η.Ε., Ζήνων Ρωσσίδης, εκφώνησε τον πρώτο λόγο του στη Γενική Συνέλευση στις 21 Σεπτεμβρίου 1960).
Ερώτημα Δεύτερο: Υπάρχει ή δεν υπάρχει σύγκρουση της Συνθήκης Εγγυήσεως με τις πρόνοιες του ΚΧ; Απάντηση: Ασφαλώς και υπάρχει. Εφόσον η Συνθήκη Εγγυήσεως 1960 προβλέπει επεμβατικά δικαιώματα και ακόμα χειρότερα μονομερή (αν και υπό προϋποθέσεις), αντίκειται στις υποχρεώσεις των Κρατών Μελών συμφώνως προς τον Καταστατικό Χάρτη, ο οποίος καλεί όλα τα Κράτη Μέλη να σέβονται την κυριαρχία και να τηρούν την ισότητα μεταξύ τους.
Κατά συνέπεια, εφόσον ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ υπερισχύει οποιασδήποτε άλλης διεθνούς συμφωνίας γίνεται σαφές ότι η Συνθήκη Εγγυήσεως καθίσταται στην πράξη άκυρη, ως αντιβαίνουσα τις πρόνοιες του ΚΧ. Διότι αλλιώς η ΚΔ δεν είναι κυρίαρχη. Η κυριαρχία είναι έννοια απόλυτη. Ένα κράτος δεν μπορεί να είναι ‘ολίγον κυρίαρχο’. Όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι ολίγον έγκυος. Ή είναι ή δεν είναι!
Ως εκ των ανωτέρω προνοιών του ΚΧ, η ακύρωση της Συνθήκης Εγγυήσεως έγινε αυτόματα με την ένταξη της ΚΔ στον ΟΗΕ (Σεπτέμβριος 1960). Εδώ και 56 χρόνια. Ο Καταστατικός Χάρτης είναι σαφής. Δεν επιδέχεται άλλης ερμηνείας! Οποιαδήποτε επαναφορά καθεστώτος εγγυήσεων, με επεμβατικά δικαιώματα οιασδήποτε μορφής, καταστρατηγεί βασικές πρόνοιες του ΚΧ ΟΗΕ.